Tytuł: Zgroza w Dunwich i inne przerażające opowieści
Autor: H.P Lovecraft
Tłumaczenie: Maciej Płaza
Wydawnictwo: Vesper
Liczba stron:792
Ocena: +5/6
Z twórczością Lovecrafta miałam do czynienia po raz pierwszy. Słyszałam bardzo dużo dobrego o jego utworach, a że ostatnimi czasy co raz częściej sięgam po kryminały, thrillery przerażające opowieści wydały mi się czymś co może mnie zainteresować i wprowadzić w twórczość tego autora. Jak się okazało był to świetny wybór.
"Zgroza w Dunwich i inne opowiadania" to zbiór piętnastu najgroźniejszych opowiadań autorstwa Lovecrafta. Każde z opowiadań jest dla siebie charakterystyczne i tak samo mroczne. Czytelnik ma szansę poznać typowy dla autora język i styl pisania. Autor tworzy mroczny klimat, który z czasem podczas czytania może czytelnika przytłoczyć, jednak za każdym razem, gdy przerwie się czytanie, jak najszybciej chce się powrócić do lektury. Zdecydowana większość opowiadań zawartych w zbiorze opowiada o losach Przedwiecznych, czyli ludzi (istot), które jak twierdzi autor przybyły z kosmosu, a obecnie znajdują się na dnie oceanu. Czytelnik ma również szansę przenieść się w Góry Szaleństwa czy razem z Erichem Zannem zagłębić się w słuchanie muzyki bardzo oddziałującej na psychikę. Czytelnik znajdzie tu również opowiadanie o Przypadku Charlesa Dextera Warda, wraz z którym może przenieść się w świat nekromancji. Jednym z najlepszych opowiadań, które najbardziej mi się spodobało był Zew Cthultu. To właśnie to opowiadanie było chyba jednym z najbardziej mrocznych, klimatycznych i wstrząsających czytelnikiem.
Każde z opowiadań zawartych w zbiorze ma coś charakterystycznego dla siebie. Każde z nich jest mroczne i klimatyczne na swój sposób. Lovecraft zdecydowanie jest mistrzem opisów. W opowiadaniach zawarta jest bardzo mała ilość dialogów, zdecydowanie przeważają tutaj długie, mroczne opisy. Jednak to własnie dzięki nim czytelnik może poczuć atmosferę grozy i wczuć się w lovecraftowski klimat. Jednak muszę przyznać, że książka zawiera naprawdę sporo opowiadań. Jedne są krótsze, drugie dłuższe, ale ich schemat jest bardzo podobny. Dlatego, jeśli już ktoś chce czytać te opowiadania to na pewno nie powinno się ich czytać jeden po drugim, ponieważ wtedy szybko można się znudzić. Ja starałam się czytać po jednym góra dwa opowiadania na dzień, wtedy nie czułam się zmęczona książką. Warto również wspomnieć o tym, że książka zawiera piękne ilustracje, a raczej ryciny, dzięki którym czytelnik jeszcze bardziej może poznać to co działo się w głowie Lovecrafta podczas pisania tych opowiadań.
Książkę serdecznie polecam, gdyż jest to moim zdaniem klasyk, który przypadnie do gustu każdemu kto lui zagadki, indywidualność oraz atmosferę grozy.
"Zgroza w Dunwich i inne opowiadania" to zbiór piętnastu najgroźniejszych opowiadań autorstwa Lovecrafta. Każde z opowiadań jest dla siebie charakterystyczne i tak samo mroczne. Czytelnik ma szansę poznać typowy dla autora język i styl pisania. Autor tworzy mroczny klimat, który z czasem podczas czytania może czytelnika przytłoczyć, jednak za każdym razem, gdy przerwie się czytanie, jak najszybciej chce się powrócić do lektury. Zdecydowana większość opowiadań zawartych w zbiorze opowiada o losach Przedwiecznych, czyli ludzi (istot), które jak twierdzi autor przybyły z kosmosu, a obecnie znajdują się na dnie oceanu. Czytelnik ma również szansę przenieść się w Góry Szaleństwa czy razem z Erichem Zannem zagłębić się w słuchanie muzyki bardzo oddziałującej na psychikę. Czytelnik znajdzie tu również opowiadanie o Przypadku Charlesa Dextera Warda, wraz z którym może przenieść się w świat nekromancji. Jednym z najlepszych opowiadań, które najbardziej mi się spodobało był Zew Cthultu. To właśnie to opowiadanie było chyba jednym z najbardziej mrocznych, klimatycznych i wstrząsających czytelnikiem.
Każde z opowiadań zawartych w zbiorze ma coś charakterystycznego dla siebie. Każde z nich jest mroczne i klimatyczne na swój sposób. Lovecraft zdecydowanie jest mistrzem opisów. W opowiadaniach zawarta jest bardzo mała ilość dialogów, zdecydowanie przeważają tutaj długie, mroczne opisy. Jednak to własnie dzięki nim czytelnik może poczuć atmosferę grozy i wczuć się w lovecraftowski klimat. Jednak muszę przyznać, że książka zawiera naprawdę sporo opowiadań. Jedne są krótsze, drugie dłuższe, ale ich schemat jest bardzo podobny. Dlatego, jeśli już ktoś chce czytać te opowiadania to na pewno nie powinno się ich czytać jeden po drugim, ponieważ wtedy szybko można się znudzić. Ja starałam się czytać po jednym góra dwa opowiadania na dzień, wtedy nie czułam się zmęczona książką. Warto również wspomnieć o tym, że książka zawiera piękne ilustracje, a raczej ryciny, dzięki którym czytelnik jeszcze bardziej może poznać to co działo się w głowie Lovecrafta podczas pisania tych opowiadań.
Książkę serdecznie polecam, gdyż jest to moim zdaniem klasyk, który przypadnie do gustu każdemu kto lui zagadki, indywidualność oraz atmosferę grozy.
Za możliwość przeczytania książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Vesper
Książka również mi przypadła do gustu była niesamowita.
OdpowiedzUsuńCzytałam tę książkę i również jestem zakochana w twórczości Lovecrafta
OdpowiedzUsuń