Tak jak ostatnio wspomniałam rozpoczynam na blogu nowy cykl notek. Dzisiejsza notka będzie w całości poświęcona wybitnemu pisarzowi i poecie-Adamowi Mickiewiczowi.
Biografia Adama Mickiewicza:
Adam Mickiewicz należy do największych twórców literatury polskiej. Jego
życie jest przykładem klasycznej biografii romantycznej, typowej dla
całego pokolenia. Określały ją m.in. sytuacja panująca w kraju,
światopogląd romantyczny oraz echo powstania.
Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798 roku w Zaosiu koło Nowogródka. Jego rodzina wywodziła się z drobnej szlachty, ojciec pracował w sądzie w Nowogródku. W tamtych okolicach upłynął pierwszy okres życia małego Adama, który tam chodził do szkoły prowadzonej przez dominikanów. W 1812 roku Mickiewiczowi umarł ojciec. W 1815 roku Adam udał się do Wilna, gdzie na tamtejszym uniwersytecie rozpoczął studia. W Kownie Mickiewicz pracował jako nauczyciel, co nie było dla niego szczytem ambicji. W tamtym czasie napisał m.in. Ballady i romanse, Grażynę oraz II i IV część Dziadów. W tym celu korzystał z bogatej tradycji ballad i podań litewskich.
W 1823 roku organizacja filomatów, do której przynależał Mickiewicz, została zdekonspirowana. W wyniku postępowania sądowego Mickiewicza skazano na zesłanie do Rosji, a wydarzenie to stało się początkiem kolejnego okresu w jego życiu, tzw. etapu rosyjskiego. Podczas pobytu w Rosji przyjaźnił się z tamtejszymi romantykami (m.in. Puszkinem) oraz dużo podróżował – na Krym, do Moskwy, Petersburga czy Odessy. W Rosji powstały jego słynne Sonety krymskie oraz Konrad Wallenrod.
W 1829 roku rozpoczął się etap drezdeński w życiu Mickiewicza. Po wyjeździe z Rosji znalazł się we Włoszech, gdzie dowiedział się o wybuchu powstania listopadowego. Zdecydował się udać do Polski, gdzie przybył pod koniec 1831 roku, jednak nie udało mu się przedostać do Królestwa. W 1832 roku razem z falą popowstańczej emigracji znalazł się w Dreźnie, gdzie powstała najsłynniejsza, III część Dziadów. Również w 1832 roku przyjechał do Paryża, gdzie postanowił pozostać na dłużej.W Paryżu rozpoczął się ostatni już, czyli czwarty etap życia Mickiewicza. Tam w 1834 roku ożenił się z Cecylią Szymanowską oraz wydał Pana Tadeusza. Dwa lata (od 1839 do 1840 roku) spędził w Lozannie jako profesor literatury łacińskiej. Tam napisał cykl liryków, od miejsca nazywanych lozańskimi. W 1840 roku powierzono mu katedrę literatury słowiańskiej w College de France. Później rozpoczął działalność publicystyczną na łamach Trybuny Ludów. Wtedy też jego żona zachorowała, a Mickiewicz stracił pracę. Nowe zatrudnienie znalazł jako bibliotekarz w Paryżu. Zmarł 26 listopada 1855 roku. Dzieła poety stały się trwałą częścią naszej świadomości narodowej. Są nieustannie wznawiane i komentowane.
Mickiewicz urodził się 24 grudnia 1798 roku w Zaosiu koło Nowogródka. Jego rodzina wywodziła się z drobnej szlachty, ojciec pracował w sądzie w Nowogródku. W tamtych okolicach upłynął pierwszy okres życia małego Adama, który tam chodził do szkoły prowadzonej przez dominikanów. W 1812 roku Mickiewiczowi umarł ojciec. W 1815 roku Adam udał się do Wilna, gdzie na tamtejszym uniwersytecie rozpoczął studia. W Kownie Mickiewicz pracował jako nauczyciel, co nie było dla niego szczytem ambicji. W tamtym czasie napisał m.in. Ballady i romanse, Grażynę oraz II i IV część Dziadów. W tym celu korzystał z bogatej tradycji ballad i podań litewskich.
W 1823 roku organizacja filomatów, do której przynależał Mickiewicz, została zdekonspirowana. W wyniku postępowania sądowego Mickiewicza skazano na zesłanie do Rosji, a wydarzenie to stało się początkiem kolejnego okresu w jego życiu, tzw. etapu rosyjskiego. Podczas pobytu w Rosji przyjaźnił się z tamtejszymi romantykami (m.in. Puszkinem) oraz dużo podróżował – na Krym, do Moskwy, Petersburga czy Odessy. W Rosji powstały jego słynne Sonety krymskie oraz Konrad Wallenrod.
W 1829 roku rozpoczął się etap drezdeński w życiu Mickiewicza. Po wyjeździe z Rosji znalazł się we Włoszech, gdzie dowiedział się o wybuchu powstania listopadowego. Zdecydował się udać do Polski, gdzie przybył pod koniec 1831 roku, jednak nie udało mu się przedostać do Królestwa. W 1832 roku razem z falą popowstańczej emigracji znalazł się w Dreźnie, gdzie powstała najsłynniejsza, III część Dziadów. Również w 1832 roku przyjechał do Paryża, gdzie postanowił pozostać na dłużej.W Paryżu rozpoczął się ostatni już, czyli czwarty etap życia Mickiewicza. Tam w 1834 roku ożenił się z Cecylią Szymanowską oraz wydał Pana Tadeusza. Dwa lata (od 1839 do 1840 roku) spędził w Lozannie jako profesor literatury łacińskiej. Tam napisał cykl liryków, od miejsca nazywanych lozańskimi. W 1840 roku powierzono mu katedrę literatury słowiańskiej w College de France. Później rozpoczął działalność publicystyczną na łamach Trybuny Ludów. Wtedy też jego żona zachorowała, a Mickiewicz stracił pracę. Nowe zatrudnienie znalazł jako bibliotekarz w Paryżu. Zmarł 26 listopada 1855 roku. Dzieła poety stały się trwałą częścią naszej świadomości narodowej. Są nieustannie wznawiane i komentowane.
Dzieła Adama Mickiewicza
Do największych dzieł Adama Mickiewicza należą:
-"Pan Tadeusz"
-"Dziady"
-"Konrad Wallenrod"
-"Grażyna"
-"Ballady i romanse"
-"Liryki lozańskie"
-"Sonety krymskie"
-"Reduta Ordona"
-"Świtezianka"
Uważam,że Adam Mickiewicz jest jednym z najlepszych poetów i pisarzy polskich. Sama dużo czytałam o Adamie Mickiewiczu,gdyż pisałam o nim prace maturalną. Moją ulubiona książką tego autora,którą przeczytałam kilka razy jest Epopeja Narodowa-"Pan Tadeusz". Na dzisiaj to juz wszystko. Jeśli chcecie przeczytać o jakimś polskim autorze współczesnym lub juz nie żyjącym wpiszcie w komentarzach.Wszystkie notki będą na pewno zrealizowane.
źródła,z których pochodzi biografia Mickiewicza:
http://mickiewicz.klp.pl/a-5577.html
Bardzo fajna notka:) Może w następnej opiszesz Sienkiewicza albo Prusa?
OdpowiedzUsuńA ja przewrotnie napiszę, że nie gustuję w jego twórczości:) Owszem, jest kilka utworów, które sobie cenię (cykl "Ballady i romanse", II i III część "Dziadów", "Konrad Wallenrod", a przede wszystkim "Stepy akermańskie"), ale nie jest to mój literacki faworyt:)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam serdecznie!
Dobry cykl zaczęłaś.
OdpowiedzUsuńAdam Mickiewicz to nie tylko znakomity poeta , to przede wszystkim wieszcz naszego narodu.Wszystko co pisał żywo wiązało się z narodem , to wielki patriota o czym zaświadczał nie tylko swymi dziełami ale również życiem
Jak sądzę drugim będzie Juliusz Słowacki?
czytałam jego dzieła jedynie w wyniku "musu" jako lektur szkolnych...
OdpowiedzUsuńAdama Mickiewicza cholernie szanuję, ale nie czytam :)
OdpowiedzUsuń